تعریف و تبیین آستانه خسارت واروا یک الزام برای زنبوردار است
لزوم مبارزه با کنه واروا پیش از رسیدن به آستانه خسارت
کنه واروا را به عنوان یکی از مهمترین تهدیدهای پیش روی سلامت زنبوران عسل است. نتایج مطالعات مختلف نشان می‌دهد که سطح آلودگی به واروا(میزان جمعیت کنه در کلنی) و سطح ویروس‌های مرتبط با کنه واروا به بهترین شکل علل مرگ و میر کلنی‌ها را توجیه می‌کند. معمولا کلنی‌هایی که برای کنترل کنه واروا درمان نمی‌شوند معمولاً قبل از پایان دومین زمستان خود تلف می‌شوند. هدف از این نگارش مختصر بیان اهمیت و روش‌های پایش جمعیت انگل در طول سال در رهگذر چند پرسش کوتاه می‌باشد.
* چرا جمعیت کنه را پایش نمی‌کنیم؟
عموما به این دلیل است که گرفتن 100 عدد زنبور و انجام تست با روش الکل می‌تواند سبب مرگ زنبور شود و خیلی از زنبورداران نگران تلف شدن این تعداد زنبور هستند. اما در پاسخ باید گفت وقتی قرار است در مورد سلامتی و مدیریت زنبورستان تصمیم گیری شود گاها چاره ای جز این راه وجود ندارد. دقیقا مثل فرایند خونگیری برای بررسی وضعیت سلامت انسان‌هاست. علیرغم اینکه این کار سبب از دست رفتن مقداری از خون می‌شود و بدن نیز زخم بر میدارد اما اینکار را بدون پرسش و با رغبت انجام می‌دهیم. اما برای اینکه زنبور آسیب کمتری ببیند و تلف نشود می‌توان از روش پودر شکر استفاده کرد.
* کدام روش پایش جمعیت کنه مناسب تر است؟
پاسخ این سوال با توجه به فرد پایش کننده(محقق یا زنبوردار)،دقت مورد نظر، هدف از پایش(رصد وجود یا عدم وجود کنه در زنبورستان، بررسی‌های دوره ای جهت تصمصم گیری در خصوص مداخله دارویی و.. .)، فصل سال، حضور یا عدم حضور نوزاد و.. . متفاوت است. برای اطلاعات بیشتر می‌توان از جدول ذیل کمک گرفت.
* بهترین زمان برای کنترل و مداخله دارو کدام زمان است؟
واقعیت این است که برای کنترل کنه واروا بهترین زمان معنا ندارد بلکه به جهت جلوگیری از رسیدن جمعت انگل به سطح آستانه زیان اقتصادی لازم است جمعیت انگل در طول سال مرتب پایش و اندازه‌گیری شود. با این وجود ابتدای بهار، پس از برداشت عسل و ابتدای پاییز زمان‌هایی هستند که در صورت لزوم به مداخله دارویی شرایط جوی مناسب تر است.
* کلنی دارای چه میزان آلودگی نیاز به مداخله دارویی دارد؟
برای این منظور نیاز است که آستانه زیان اقتصادی مشخص گردد. البته این آستانه در کشورها و مناطق مختلف و در فصول مختلف متفاوت است. در منابع مختلف میزان 2 تا 5 درصد ذکر شده است. با توجه به اینکه در ایران تحقیقی درخصوص مشخص کردن این اعداد نشده است پیشنهاد می‌گردد در ابتدای بهار میزان یک درصد و در اوایل تابستان(پس از برداشت عسل) سه درصد را به عنوان آستانه خسارت در نظر بگیریم.