واروآ با تولید مثل بیش از حد کلنی را ضعیف کرده و در نهایت می کشد. به طور معمول، جمعیت زنبور عسل در اواخر بهار و یا اواسط تابستان به اوج خود می رسد و کاهش پیوسته جمعیت از اواسط تابستان رخ می دهد. افزایش جمعیت واروآ شبیه زنبورها است اما با چند هفته جبران می شود. بنابراین، زمانی که جمعیت کلنی زنبور عسل به طور معمول شروع به کاهش می کند، جمعیت واروا افزایش می یابد.
توجه به این نکته ضروری است که فقط کلنی های ضعیف نیستند که به آلودگی کنه واروآ حساس اند گاهی اوقات کندوهای پرجمعیت به شدت تحت تاثیر واروا قرار می گیرند، زیرا با افزایش جمعیت کلنی، جمعیت واروآ نیز افزایش می یابد.
همان طور که ذکر شد کنه واروآ عمدتاً از بافت چربی بدن زنبورهای عسل تغذیه میکند و لارو زنبورهای عسل در طول رشد خود درون سلول ها آسیب می‌بینند و در نتیجه شفیره‌های مرده یا زنبور های بالغ ناقص ظاهر می‌شوند. از سویی دیگر ممکن است این زنبور ها به طور هم زمان با ویروس های مرتبط با کنه واروا درگیر باشند. لذا علائم زیر در کندو قابل مشاهده است:
- زنبورهای عسل با بال ها و پاهای تغییر شکل یافته
- زنبورهای عسل با شکم تغییر شکل یافته (ورم کرده)
- سرپوش شفیره با سوراخ های کوچک
- نوزاد مرده
- سلول های نوزادی با لکه های سفید (مدفوع کنه) روی دیواره سلولی
- زنبورهای عسل در حال خزیدن در ورودی کندو
- راه رفتن کنه ها روی نوزادان زنبور عسل یا زنبورهای عسل بالغ
- مرگ و میر زمستانه کلنی ها
- اختلال در پرواز
- نرخ بازگشت کمتر به کلنی پس از جستجوی غذا
- کاهش طول عمر
- کاهش قابل‌توجه وزن زنبورهای کارگر
- مرگ و میر بالا در ورودی کندو
- از بین رفتن سریع جمعیت زنبورهای بالغ
- نوزادان پراکنده
کلنی‌هایی که به شدت آلوده به واروآ هستند، اغلب تا مدت کوتاهی قبل از فروپاشی هنوز قوی به نظر می‌رسند و همچنان حاوی چندین شان نوزاد هستند، و فروپاشی اغلب در عرض چند هفته رخ می‌دهد