کنه واروآ یکی از خطرناک ترین انگل های زنبور عسل بوده و سالیانه میلیونها کلنی را در جهان از بین برده و میلیاردها دلار خسارت به حرفه زنبور داری وارد آورده است.
در این پنجاه سال که از عمر فعالیت کنه واروا روی زنبور عسل اروپایی می گذرد داروهای شیمیایی زیادی جهت مبارزه، آزمایش شده که بعضی از آنها درصد کنترل بالایی داشته اند ولی با تداوم مصرف مشخص شده که چنین داروهای شیمیایی ضمن آسیب رساندن به زنبوران کلنی، بقایای شیمیایی آنها در عسل و موم جمع شده و برای انسان و محیط زیست خطر آفرین می باشند؛ بنابراین در اقصی نقاط دنیا زنبورداران، با کمک محققین در پی یافتن داروهای بی خطر برای مبارزه با این کنه خطرناک گونه زنبورعسل اروپایی شدند.
از آنجاکه اکثر زنبورداران دنیا به خطر مصرف این داروها اشراف کامل ندارند و از دستور مصرف داروها تبعیت نمی کنند، لذا استفاده بی رویه از این داروها باعث بروز مقاومت و ایجاد نسل های مقاوم در کنه واروا گردیده است. در بیشتر نقاط دنیا سعی می گردد برای کاهش اثرات سوء داروهای شیمیایی، از سایر روش های کنترل و یا از مواد کنه کش کم خطر استفاده شود. از این مواد میتوان به اسیدهای آلی (اسید فرمیک، اسیدلاکتیک، اسیدسیتریک، اسید پروپیونیک، اسید استیک و اسید اگزالیک) منتول، تیمول اشاره کرد. هزینه پایین این اسیدها نسبت به کنه کش های شیمیایی مورداستفاده، عدم آسیب رسانی این مواد به زنبوردار هنگام مصرف، عدم ذخیره این مواد در موم و عسل و سایر فراورده های کندو، عدم ایجاد مقاومت در که باعث شده است که تحقیقات کاربردی روی این مواد ادامه پیدا کند.
هدف از این مطالعه مروری کلی است بر کنه واروآ و بررسی روش های مبارزه رایج در میان زنبورداران کشور.
