اکنون که به پایان تعطیلات نوروزی رسیدیم آمار مخوف و هولناک از تلفات و تصادفات منتشر شده که گویی در جاده‌های کشورمان جنگی تمام عیار در میان بوده و این در حالی است که ما ایامی را سپری می‌کردیم که ابتدای بهار است و برخوردار از هوایی خوش و مطبوع و علی القاعده با هدف دید و بازدید عزیزان‌مان سفر رفته‌ایم یا به شهرها و روستاها رفته‌ایم که اصطلاحا آب و هوا عوض کنیم.
97 هزار تصادف، بیش از 769 جان باخته و 20 هزار و 214 نفر زخمی که آماری بسیار حیرت آور و غم‌انگیزی است. برخی این میزان جان باخته را با دو جنگ روسیه و اکراین و نوار غزه و رژیم اشغالگر مقایسه کردند که در بازه زمانی مشابه بیشتر بوده، در حالی که آنان می‌دانند که در میانه یک جنگ تمام عیار هستند ولی ما برای خوشی و سپری کردن تعطیلات روانه سفر شده‌ایم و در مدت 18 روز 769 نفر را از دست دادیم.
این آمار نگران کننده که هر سال در ایام نوروز تکرار می‌شود. باید هشدار جدی برای مردم، مسئولان به ویژه راهداری و حمل و نقل جاده‌ای و راهنمایی و رانندگی باشد. علل زیادی برای این حوادث ذکر می‌شود که باید چاره‌اندیشی مهمترین آنها در اولویت ترمیم باشد.
عدم توجه به جلو، عدم توانایی در کنترل وسیله نقلیه (سرعت غیر مجاز)، سبقت غیر مجاز و تغییر مسیر ناگهانی و عدم رعایت حق تقدم‌ها و گردش‌ها از بیشترین علل تصادف است. پیش از همه بدانیم که برای حل این معضل بزرگ و فزاینده هیچگاه نمی‌بایست جامعه تهی از آموزش باشد، مردم همواره باید آموزش ببینند که وسایل نقلیه با هر کیفیتی نباید بدون ملاحظات فنی و ایمنی وارد جاده‌ها شود.
آموزش‌های اصول رانندگی در طول سال برای مردم برنامه‌ریزی شود. اصلاحات جدی در ابنیه راه‌ها و زدودن نقاط حادثه خیز انجام شود. پلیس ما باید راهنمای را اولویت خود قرار دهد نه جریمه کردن رانندگان را. چه بسا راهنمایی و درخواست از رانندگان برای رعایت سرعت ایمن و موارد ایمنی کارسازتر از یک جریمه صد یا دویست هزار تومانی باشد.
شاید آموزش‌های ساده‌ای همچون استفاده از چراغ راهنما برای لاین به لاین کردن، توقف در صورت خستگی، عدم استفاده از گوشی موبایل و… موضوعات ساده‌ای است که می‌تواند تأثیر بسزایی در کاهش این آمار خوفناک داشته باشد.