خصوصیات آنتی بیوتیکی بره موم شاید بهترین دانسته‌های ما وبیشترین تحقیقات را در این زمینه تشکیل می‌دهد. در حدود 67 مقاله علمی تنها در کشور بریتانیا بین سال‌های 1973 تا 1994 به چاپ رسیده است.
تحقیق در خصوص خواص ضد میکروبی بره موم در گذشته انجام شده ولی اولین بار در سال 1974 در موسسه دامپزشکی کازان اتحاد جماهیر شوروی به شکل مستند صورت گرفت. نتیجه این تحقیقات باعث شد تا بره موم به عنوان پنی سیلین روسی شناخته شود. چیزی که در یک مقطع تاریخی از کاوش‌های تحقیقاتی به عنوان مهمترین خواص آن پیگیری می‌شده است.
در کنگره جهانی پرورش زنبور عسل در سال 1958، فریزل و دیگران، گزارش‌هایی مبنی بر تاثیر بره موم بر علیه باسیل سل ارائه دادند. سل یکی از جدی‌ترین مشکلات اتحاد جماهیر شوروی در قرن اخیر شمرده می‌شود. بسیاری بر این باور بودند این بیماری از آن دسته بیماری‌هایی است که با داروهای آنتی‌بیوتیک نوین و مدرن درمان می‌گردد.
بروز مجدد سل و درگیری این بیماری حتی در انگلستان، وجود یک سویه غیر قابل درمان توسط تمام آنتی‌بیوتیک‌های شناخته شده را اعلام داشت. در اینجا این احتمال می‌رود که بره موم دارای خواصی باشد که نقش مهمی را در ا ین مرحله بازی کند. در سال 1960 محققان فرانسوی تاثیرات باکتریواستاتیک بره موم را بر روی Bacillus subtilis، Proteus vulgaris و Bacillus alvei نشان دادند. این اثر بر روی Salmonella و E.coli کمتر بود. در سال 1964 در موسسه پاستور فرانسه فلاونوئیدهای گلانژین و پینوسمبرین به عنوان قوی‌ترین مواد دارای خاصیت ضدباکتریایی در بره موم شناخته شدند.
