عسلی است که از شهد چند گیاه بدست میآید و برای هر مزاج و طبعی مفید است و به اصطلاح عسل خانواده نامیده میشود.
عسل چهل گیاه یک اصطلاح مرسوم برای عسلهایی است که از شهد چند گیاه جمع آوری شده است. عموما زنبورداران که کندوهای خود را در دامنههای کوهها و دشتها و مراتع مستقر میکنند. فلورگیاهی متنوع وجود دارد که زنبوران عسل بر حسب علاقمندی، میزان گرده و شهد گل و همچنین زمان گلدهی این گلها را ملاقات میکنند و ضمن گرده افشانی شهد این گیاهان را جمعآوری و به کندو حمل کرده و پس از تغلیظ (کاهش رطوبت اضافی) و افزودن دیستازها و مواد دیگر آن را به عنوان عسل ذخیره و نهایتا پولکگذاری میکنند.
این نوع عسل چون از شهد 3، 4 و یا تعداد بیشتر گیاه جمع آوری شده عموما چون نمیتوان گیاهان و خواص طبی آنها را برشمرد از اصطلاح عسل چهل گیاه برای آن استفاده میشود، آنچه مسلم است خواص آنتی اکسیدانی این عسل عموما بالاست. تیره رنگ و دارای عطر و طعم خوشمزه و معطر است. استفاده از واژه عسل چهل گیاه الزامی بر ترکیب شهد چهل گیاه در یک نوع عسل نیست.
عسل چهل گیاه اصطلاحی است که میتواند برای عسلهای کوهپایه و دشتهای پرگل به کار گرفته شود و اغلب عسل خوشمزه و خوش طعمی است. بنابراین این عسل در صورت طبیعی بودن خواص درمانی خوبی دارد ولی نمیتوان به قاطعیت گفت که چه خواصی دارد. محققان و پژوهشگران ثابت کردهاند که عصاره گیاهان از طریق شهد به عسل منتقل میشود.
گیاهان تشکیل دهنده عسل چهل گیاه شامل انواع زیر میباشند:
شهد عناب، شهد اسطوخودوس، شهد آفتابگردان، شهد اقاقیا، شهد آویشن، شهد بابونه، شهد بلوط، شهد بهارنارنج، شهد جعفری، شهد ریحان، شهد زرشک، شهد سیاهدانه، شهد شوید، شهد کنار، شهد گون، شهد گشنیز، شهد مرکبات یونجه و…
عمار هاشمی