زنبورهای عسل نر بارور و برای بقای کلنی‌های زنبور عسل حیاتی هستند. نقش اصلی آنها جفت گیری با یک ملکه زنبور عسل باکره است تا از نسل‌های آینده زنبورهای عسل اطمینان حاصل کنند و در واقع گسترش و ایجاد کلنی‌های جدید را تضمین کنند.
حتما شنیده‌اید زنبورهای نر کار زیادی انجام نمی‌دهند زیرا نرها در اطراف کندو یا لانه کار کمی انجام می‌دهند. به عنوان مثال آنها شانه‌های عسل را تمیز نمی‌کنند یا نمی‌سازند.
آنها به خود کمک می‌کنند تا شهد ذخیره کنند. آنها غذا برای کندو جمع‌آوری نمی‌کنند. گاهی اوقات گفته می‌شود که نرها وقت خود را با نوشیدن شهد، جفت گیری و تنبلی روی گل‌ها می‌گذرانند.
در واقع، یک مقاله علمی توسط کووا و همکاران بیان می‌کند:
زنبور نر اغلب «ویلی تنبل» نامیده می‌شوند (بونسلز، 1912) و تصور می‌شود که صرفاً به عنوان «اسپرم پرنده» عمل کرده که برای تلقیح ملکه‌های باکره ضروری است.
زنبورهای نر به طور متوسط 21 تا 32 روز در بهار و تابستان طول عمر دارند.
واقعیت این است:
نرها دقیقاً نقشی را که طبیعت به آنها داده است، انجام می‌دهند و به همین دلیل، آنها بخشی حیاتی از کلنی زنبور عسل هستند.
علاوه بر این، درک نقش گسترده‌تر نر در کلنی زنبور عسل با تحقیقات علمی بیشتر در حال افزایش است.
نرها دقیقاً نقشی را که طبیعت به آنها داده است، انجام می‌دهند و به همین دلیل، آنها بخشی حیاتی از کلنی زنبور عسل هستند.
اهمیت و واقعیت زندگی زنبور عسل نر عبارت است از:
1- آنها ممکن است فقط چند هفته تا 4 ماه زنده بمانند.
2- با ملکه زنبور عسل در هوا جفت می‌شوند اما فقط 10 تا 20 نر این فرصت را دارند!
3- بلافاصله بعد از جفت گیری می‌میرند!
4- آنها نمی‌توانند نیش بزنند.
5- نرهای بالغ برای تغذیه به زنبورهای عسل کارگر پرستار وابسته‌اند.
6- در پایان تابستان، یا زمانی که شرایط سخت می‌شود، آنها اولین گروهی هستند که از کندو بیرون رانده می‌شوند تا منابع غذایی را تخلیه نکنند.
8- نرها بی‌پدرند با این حال پدربزرگ دارند!
9- 24 روز طول می‌کشد تا نر از یک تخم به یک زنبور بالغ تبدیل شود.
10- میانگین طول عمر یک نر حدود 30 روز است، اگرچه 55 روز نیز گزارش شده است.
اهمیت نر برای سلامت و بقای کلنی‌های زنبور عسل در آینده ضروری است.
زنبورهای نر چقدر بزرگ و قوی هستند؟
زنبورهای نر شش روز پس از بیرون آمدن از سلول، کندو را ترک می‌کند و به مناطقی که به محل تجمع نرها شهرت دارد پرواز می‌کند و تنها زمانی که جفت‌گیری نکنند به کندو باز می‌گردند. زنبورهای نر به ندرت به ندرت در زمستان زنده می‌مانند.
نرها می‌توانند از نظر اندازه بسیار متفاوت باشند، اما آنها بزرگتر از کارگران و کوچکتر از ملکه زنبور عسل هستند، اگرچه از نظر ساختاری قوی‌ترند. سلول‌هایی که از نرها در آن رشد می‌یابند کمی بزرگتر از سلول‌های کارگرند.
نرها نه تنها چاق‌ترین زنبورهای کلنی بوده بلکه در مقایسه با زنبورهای عسل ملکه و کارگر چشمان بزرگی دارند که به آنها کمک می‌کند یافتن سریعتر ملکه‌های جوان در رقابت‌های جفت‌گیری کمک می‌کنند.
نرها همچنین ماهیچه‌های پروازی قوی‌تری برای تعقیب ملکه‌ها با سرعت 35 کیلومتر در ساعت (حدود 22 مایل در ساعت) دارند.
* نقش کلیدی نرها در کلنی زنبور عسل (Apis Mellifera).
زنبورهای نر در جفت‌گیری با ملکه ها، تداوم زنبورهای عسل را به عنوان یک گونه تضمین می‌کنند.
نرها می‌توانند ویژگی‌های رفتاری مهمی را به نسل‌های جدید زنبورهای عسل (مانند رفتارهای بهداشتی) از طریق ژن هایشان منتقل کنند.
زنبورهای نر به تنظیم درجه حرارت در کندو یا لانه کمک می‌کنند و این امر به ویژه برای رشد زنبورهای جوان و لارو مهم است. لاروها و شفیره‌های زنبور عسل به گرما نیاز دارند، به این معنی که برای رشد مناسب (33 تا 36 درجه سانتیگراد) به شدت به تنظیم دقیق دمای لانه نوزادان وابسته هستند.
اگرچه هر کندو دارای نرهای بسیار کمتری نسبت به کارگران است، با این وجود آنها وظیفه خود را جهت تامین و تولید گرما انجام می‌دهند.
تحقیقات نشان می‌دهد که نرها می‌توانند یک و نیم برابر یک زنبور کارگر گرما تولید کنند، و حتی اگرچه مستقیماً در کنار نوزاد نیستند، با این وجود به تنظیم گرما در داخل لانه کمک می‌کنند.
نرهای بدون پدر
حقایق عجیب در مورد زنبورهای نر:
زنبور عسل نر پدر ندارد، اما پدربزرگ دارد!
نرها از نظر کروموزومی «هاپلوئید» هستند که از یک تخم بارور نشده پرورش یافته‌اند. در نتیجه، یک نر فقط نیمی از کروموزوم‌های یک زنبور کارگر یا ملکه زنبور عسل را دارد – نر دارای 16 کروموزوم، کارگران و ملکه‌ها 32 کروموزوم دارند.
اولین بار در سال 1845 اینکه نرها هاپلوئیدند توسط یک زنبوردار لهستانی به نام Jan Dzierżon – که اغلب به عنوان «پدر زنبورداری مدرن» شناخته می‌شود، کشف شد.
هاپلوئید نرها یعنی می‌توانند پدربزرگ و نوه داشته باشند اما نر نمی‌تواند پسر داشته باشد!
نرها از تخم‌های بارور نشده متولد می‌شوند، به این معنی که ملکه برای تولید تخم نر، به هیچ نری نیاز ندارد – به عبارت دیگر، آنها بدون “والد” نر متولد می‌شوند. (در واقع، در زمان‌های مختلف، زنبورهای کارگر ماده می‌توانند تخم نر ایجاد کنند، اگرچه این عملکرد عموما توسط ملکه سرکوب می‌شود یا توسط سایر اعضای کلنی کنترل می‌شود، این در حالی است که جفت‌گیری نیاز ندارد. البته این یک عارضه به نام نرزایی است.
اما در مورد ملکه – مادر همه نرها چطور؟
برای اینکه یک ملکه بتواند ملکه‌های جدید تولید کند، باید تخم‌ها بارور شوند که برای این کار زنبورهای نر لازم هستند. این بدان معنی است که ملکه («مادر» نرها) «پدر» دارد – بدیهی است که یک زنبور نر تولید شده توسط ملکه، در واقع یک “پدربزرگ” (یعنی “پدر” ملکه) دارد – به طور خاص، یک «پدربزرگ مادری».
به عبارت دیگر و مختصرتر بیان کنید:
ملکه‌ای که تخم‌های نر می‌گذارد، فرزند تخمی است که توسط (نر) بارور شده است. با این حال، نرها خود فرزندان تخم‌هایی هستند که توسط نر بارور نشده‌اند، و بنابراین بدون پدر هستند.
این سناریو، که در آن فرزندان از تخم‌های بارور نشده پرورش می‌یابند، توسط زیست‌شناسان به عنوان «پارتوژنز» نامیده می‌شود.
* رفتار جفت گیری نر
هر کلنی زنبور عسل یک ابر ارگانیسم است که صدها زنبور نر تولید می‌کند.
در بعدازظهرهای گرم و آفتابی در طول فصل جفت‌گیری، نرهای بالغ از نظر جنسی، از لانه (یا کندو) خارج شده و با نرهای از کندوهای دیگر در ارتفاع (هوا) جمع می‌شوند تا ابری از زنبورها را تشکیل دهند. ممکن است 11 هزار نر از 240 کندو مختلف در این فضا حضور داشته باشند. این ابر زنبورهای نر می‌توانند در دایره‌ای به قطری بین 30 تا 200 متر داشته باشند و در ارتفاع 10 تا 40 متری از سطح زمین قرار گیرند.
حدود یک ساعت پس از اوج خروج نرها از کندوها، یک ملکه باکره نیز کندو خود را برای پرواز عروسی ترک و به محل تجمع نرها می‌پیوندد.
به محض اینکه یک ملکه باکره وارد جماعت نرها می‌شود، گروه‌هایی از زنبوران نر ابتدا با نشانه‌های بویایی (فرومون ها) و در برد کوتاه تر توسط نشانه‌های بصری جذب او می‌شوند. زنبوران نر ملکه باکره را در یک دسته دنباله دار دنبال می‌کنند که هر کدام برای نزدیک شدن و جفت گیری با ملکه رقابت می‌کنند.
معمولاً یک ملکه در عرض 15 تا 30 دقیقه با 10 تا 20 نر از هزاران نر موجود در محل تجمع جفت‌گیری می‌کند و هر نری که با ملکه جفت می‌شود پس از جفت گیری می‌میرد. زیرا اندام‌های تناسلی نر از بدنش جدا می‌شود، در حالی که ملکه پرواز می‌کند و دستگاه تناسلی نر به او متصل است.
* زنبورهای نر چقدر عمر می‌کنند؟
نرها ممکن است فقط چند هفته کوتاه عمر کنند. نرهایی که با ملکه جفت می‌شوند پس از جفت گیری می‌میرند. میانگین طول عمر نرها 30 روز است، اگرچه ممکن است 55 روز نیز زنده بمانند با این حال، ممکن است آنها تا 90 روز زندگی کنند.
در پاییز، نرها توسط کارگران از کندو یا لانه بیرون رانده می‌شوند.
آنها تا پایان تابستان از کندوها اخراج می‌شوند، اما در هر صورت، تا پایان پاییز، تعداد کمی از زنبورهای نر در اطراف وجود خواهند داشت.
آیا نرهای زنبور عسل نیش می‌زنند؟ برخلاف کارگران، زنبور نر نمی‌تواند نیش بزند.