ترکیبات اصلی بره‌موم شامل رزین و موم است که البته سایر ترکیبات مانند گرده گل، آنزیم‌های اضافه شده توسط زنبور عسل و… دارا می‌باشد که عمدتاً برای درزگیری سوراخ‌ها و منافذ و ضدعفونی حجره‌ها به کار گرفته می‌شود بره‌موم علاوه بر خواص آنتی بیوتیکی اثرات ضد قارچی هم داراست به برخی از آنها در پی اشاره شده است. بره موم در برابر ۱۷ نوع قارچ موثر است.
بیماری‌های قارچی در ۱۰ سال گذشته بیش از حد متعارف شیوع پیدا کرده اند. درمان با داروهای شیمیایی بسیار مشکل است. آنچه که توسط داروهای ضد قارچ صورت می‌گیرد همانند چیزی است که با آنتی بیوتیک‌ها اتفاق می‌افتد، قارچ‌ها آداپته شدن با دارو را می‌آموزند و مقاومتشان زیاد می‌گردد و داروهای شیمیایی قوی تر می‌شوند. داروهای جدید هم اکنون علت واکنش‌های مضر و پیچیده، خصوصاً در ارتباط با مکانیسم‌های پاسخ ایمنی در بدن ما هستند. در سال ۱۹۷۳ محققین چک اسلواکی پی بردند که اثرات بره‌موم بر علیه ۱۲ میکروارگانیسم مانند اثرات ۱۲ واحد از پنی سیلیوم‌ها یا ۲۵ واحد از قارچ کش‌ها بود. بار دیگر محققین چک در سال ۱۹۷۵ نشان دادند که عصاره ی اتانولیک بره موم، از رشد ۶۰ سویه از مخمرها جلوگیری می‌کند. یک سال بعد همین محققین، دریافتند که بره‌موم دارای اثرات بازدارنده ی مشابهی بر روی ۳۸ سویه از قارچ‌ها از جمله کاندیدا آلبیکنز و نیز کرم‌های حلقوی و پهن می‌باشد.
در سال ۱۹۷۷ محققان لهستانی متوجه شدند که عصاره ی اتانولیک بره‌موم برای تک یاخته‌های تریکوموناس واژینالیس و توکسوپلاسما گوندی کشنده است. این تحقیق از تحقیقات اثر بره‌موم در درمان عفونت چرکی واژینال حمایت کرد.
در سال ۱۹۷۹ محققان جمهوری فدرال آلمان دریافتند فلاونوئید پینوسمبرین موجود در بره‌موم به ویژه بر علیه عفونت قارچ پوستی موثر است اما تزریق آن در موش‌های عفونی شده موثر نبود، مقدار زیادی از پینوسمبرین‌ها دفع شده اند و مقدار کافی برای از بین بردن قارچ در سرم خون باقی نماند.
تحقیقات دانشگاه زاگرب در سال ۱۹۸۲ نشان داد که غلظت بالای بره‌موم از رشد قارچ‌های دستگاه تنفس جلوگیری می‌کند و توکسین‌های تولیدی آن را برای بیش از ۱۰ روز کاهش می‌دهد.
در سال ۱۹۸۷ محققان لهستانی در یک موسسۀ گیاه پزشکی اثرات ترکیبی گلیکولی ۱۰ درصد بره‌موم و ۱۰ ضد قارچ موجود را روی ۹ سویه از کاندیدا آلبیکنز جدا شده از پوست انسان یا غشای موکوسی آزمایش کرده اند. آنها متوجه شدند که بره‌موم اثر تمام آنها را افزایش داده است ولی همراه با ناتامایسین و فلوستوزین موثرتر بوده است. در سال ۱۹۸۷ محققان کوبایی عصاره الکلی و آبی بره‌موم را بر علیه دوسویه کاندیدا آلبیکنز امتحان کردند. عصاره‌ی آبی هیچ اثری نداشت و عصاره الکلی تنها یک اثر ضعیف داشت. محققان فرانسویی در همین سال اثرات بره موم و ۹ داروی ضد قارچ را روی ۴ نوع قارچ که باعث عفونت در انسان می‌شدند، مقایسه کردند. بره موم دارای اثرات مشابه یا بیشتری از داروها بر علیه ۳ عدد از قارچ‌ها بود. بیشترین اثر بدست آمده بر علیه قارچ در استفاده از عصاره گلیکولی بره‌موم بود. پروپلن گلیکول منجر به بالا بردن اثر بره‌موم در تمام موارد شد. سرانجام در سال ۱۹۸۹ محققان چک اسلواکی عصاره ۱۰ درصد اتانونیک بره‌موم را بر علیه ۱۷ قارچ بیماری زا امتحان کردند. مشخص شد که بره‌موم در مقابل تمام آنها موثر است. از بین ۷ ترکیب جدا شده از بره موم، اسید بتروئیک، اسید سالی سیلیک و وانیلین به عنوان مهار کننده‌های قارچی قوی شناسایی شده اند.
برگرفته از کتاب: بره‌موم دارو طبیعی از کندوی زنبور عسل / مهندس سید مظاهر سیدی، دکتر محمدباقر فرشینه عدل
