کلیه گرده‌ها حاوی سطح بالایی از مواد معدنی هستند که از این جهت باعث افزایش ارزش غذایی این ماده می‌شود. برای مثال، 100 گرم گرده گل حاوی 93/1 گرم از مواد معدنی شامل: پتاسیم، فسفر، کلسیم، سدیم و منیزیم است. نسبت میزان پتاسیم به سدیم 9/1 می‌باشد که خیلی با اهمیت است زیرا این نسبت برای تنظیم فشار خون ایده‌آل است.
میزان بالاتر نسبت پتاسیم به سدیم از گرده ماده‌ای غذایی قلیائی می‌سازد. با وجود این نسبت پتاسیم به سدیم تنها عامل این خاصیت نیست، تعادل و هم افزایی با دیگر ترکیبات گرده گل نتیجه‌اش بیشتر کردن اثر قلیایی کننده این ماده از دیگر مواد غذایی است که دارای نسبت مشابه هستند و به میزان بالایی مصرف می‌شوند. این خاصیت طبیعت درمانی اصلی گرده به شمار می‌رود که بررسی شده که علاوه بر ویژگی‌های دیگر گرده گل نوعی ماده اختصاصی تصحیح کننده تعادل اسید – باز در بدن انسان است. قلیایی شدن برای سیستم ایمنی و تراکم استخوان بسیار با ا همیت است. این ماده همچنین باعث خنثی کردن غذاهای اسیدساز نظیر گوشت و فرآورده‌های لبنی می‌گردد.
آهن:
آهن برای ساخت گلبول‌های قرمز و همچنین انتقال اکسیژن توسط این گلبول‌ها مورد نیاز است. آهن موجود در گرده گل توسط عوامل مورد نیاز برای بهینه‌سازی جذب آن و همچنین عمل آن درطول چرخه کربس همراه است، به ویژه با ویتامین B2 و ویتامین C (چرخه کربس شامل گرفتن و انتقال اکسیژن درخون از ریه‌ها به بافت‌های بدن است). یک دوره مصرف گرده گل تعداد گلبول‌های قرمز خون را افزایش می‌دهد، به همان گونه که تمرین ورزشی در ارتفاعات عمل می‌کند. پروفسور «رمی چواین» این خاصیت را در سال‌های دهه 1950 کشف کرد و از آن زمان به بعد ورزشکاران برای بهبود عملکرد، گرده گل مصرف می‌کنند. اگرچه گرده گل میزان خیلی کمی آهن برای بدن فراهم می‌کند، اما جذب آهن توسط بدن از دیگر مواد غذایی افزایش پیدا می‌کند که سرانجام باعث افزایش سطح هموگلوبین در جریان خون می‌گردد.
برگرفته از کتاب خواص درمانی گرده گل – اثر: پاتریک دوسرت
ترجمه: مهندس سیدمظاهر سیدی، دکتر اصغر قلمکاری
