صادق سهوانی
نیمه مرداد سال جاری رئیس جمهور منتخب بر مسند قوه مجریه خواهد نشست. پس از اعلام نتایج انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری که شنبه 20 خرداد اعلام شد حالا همه منتظر استقرار دولت آینده هستند.
در کشور اینگونه معمول است که در این مدت کار مهم و جدی صورت نمی‌گیرد و حتی اگر بخواهید یک مجوز ساده بگیرید تصمیم‌گیری و امضای آن به استقرار دولت جدید حواله داده می‌شود. البته این شرایط نامناسب فقط در کشورمان حکم فرماست چون گام برداشتن مطابق طرح‌ها و نقشه‌ها کمتر مورد توجه است و گاها سلیقه‌ها جای آینده‌نگری را می‌گیرد.
اما پس از آنکه دولت آینده مستقر شد ما به عنوان زنبورداران چه انتظاری از دولت داریم؟! زنبورداران به عنوان فعالان عرصه تولید در بخش کشاورزی کشور حق دارند که چالش‌های موجود در حرفه‌‌شان را به سمع و نظر مدیران و کارشناسان بخش دولتی، تصمیم‌گیرندگان و سیاستگذاران برسانند و انتظار داشته باشند این چالش‌ها به حداقل برسد. طبیعی است که وجود زیرساختها برای تولید پایدار و توسعه از ضروریات این صنعت است. در ابتدا باید گفت که چالش‌ها و مشکلات از منظر زنبورداران ممکن است مختلف، متنوع و دارای اولویت‌های متفاوتی باشد.
نکته کلیدی و شایان توجه آن که بیشترین سرمایه گذاری و برنامه‌ریزی‌ها در بخش خصوصی برای این صنعت تدارک دیده شده و اساسا بار اصلی تحول، رشد وپیشرفت به دوش فعالان و دلسوزان این صنعت است و و باید از دولتمردان فقط انتظار داشت که سیاست‌های صحیح طولانی مدت و براساس تحکیم تولید در جریان باشد تا تولیدکنندگان با اطمینان خاطر به تولید و سرمایه گذاری بپردازند.
اما در بیان اولویت‌های زنبورداری اینکه کدام خواسته باید پیگیری و سازماندهی شود جزء برنامه تشکل‌های صنعت زنبورداری است که برای چهار سال تصدی دولت آینده برنامه گفتمان دو سویه صنعت زنبورداری و دولتمردان را پی‌ریزی کند و رفع چالش‌های آن را به طور جدی در دستور کار قرار دهند.
موضوعاتی مانند تبیین جایگاه صنعت زنبور عسل در گرده افشانی و افزایش تولیدات بخش کشاورزی، بیمه زنبورداران، بیمه کلنی‌ها، کوچ و استقرار کلنی ها، تامین نهاده‌ها، آموزش‌های دوره‌ای، تبادل اطلاعات و دانش با کارشناسان بین المللی، برندسازی و بسترسازی صادرات محصولات زنبور عسل و ایجاد زمینه هموار برای افزایش سرانه مصرف و… از جمله این موضوعات است. حال که دولت جدید هنوز مستقر نشده است باید برای پیشبرد اهداف و حل و فصل چالش‌های موجود از هم اکنون برنامه ریزی کنیم و شرح این برنامه‌ها را به زنبورداران بگوییم و گر نه ضمن غلتیدن در روز مرگی، هیچ برنامه بلند مدت و میان مدتی که انتظار فعالان صنعت زنبور عسل را محقق کند، اتفاق نمی‌افتد و همچنین رشد و بالندگی میسر نمی‌شود. امید است این گفتمان برای اعتلای صنعت زنبورداری کارگشای امور باشد.
