رقص زنبورهای عسل

دو نظریه عمده در مورد چگونگی ارتباط زنبور عسل مزرعه رو با زنبور های کارگر دیگر در مورد یک منبع غذایی جدید وجود دارد: رقص زنبور عسل و بویایی.

ارتباط برقرارکردن زنبورها در زبان رقص، با ترکیب رقص و بویایی می باشد، درحالی که نظریه بویایی ادعا میکند که زنبور عسل صرفا بر بوی گل متکی می باشد.

رقص زنبور عسل نقش مهمی در زنده ماندن گونه ها ایفا میکند. سالهاست که رقص زنبور بخشی از کلنی ها و یکی از مهمترین روش ها برای یافتن غذا بوده است. رقص زنبور عسل راهی برای ارتباط زنبورها با یکدیگر است. زنبورعسلی که یک منبع غذایی جدید را کشف میکند با رقص زنبور موقعیتش را به بقیه زنبورها اطلاع میدهد. زمانی که زنبورکارگر از یک منبع غذایی فراوان بازمیگردد بصورت دایره وار درون لانه می رقصد.

دو نوع اصلی از رقص های زنبورعسل وجود دارد:

رقص چرخشی و رقص جنباندن

رقص چرخشی: با توجه به عنوان اسم، حرکت در دایره است. این حرکت برای نشان دادن منبع غذایی کمتر از 50 متر از لانه استفاده میشود.

الگوی هشت ضلعی است که زنبور شکمش را میجنباند  و برای موقعیت غذا در مسافت بیشتر از 150 متر استفاده میشود. فاصله دقیق میتواند با طول مدت رقص رابطه مستقیم برقرار کند.

رقص طولانی نشان دهنده فاصله طولانی است. زنبور کارگر همچنین میتواند رقص خود را با جنباندن بدنش در امتداد موقعیت عمودی خورشید نشان دهد. درجه ها به راست یا چپ عمودی نشان دهنده امتداد غذاست. برای مثال، اگر  زنبورعسل 30 درجه به عمود بچرخد، غذا در زاویه 30 درجه از لانه عمود به خورشید پیدا شده است.

این زبان توسط انسان نیز قابل فهم است و بطور اثربخشی محققان را با اندازه گیری میزان و کیفیت گرده و شهد به لانه میرساند. گرچه ویژگی های خاصی از این زبان رقص، شامل حقیقتی است که زنبورهای عسل الگوهای رقص را در تاریکی درک میکنند، حتی وقتی قابل درک نیستند.