مهندس ارشاد مرشدی، سردبیر نشریه عسل درمانی شماره 18؛
چندی پیش یکی از پزشکان موضوعی را مطرح کرد که در قالب آن می‌توان دو ظرفیت عینا موجود کشور برای توسعه گردشگری و ارزآوری را احیاء کرد. طب سنتی در کشورمان دارای پیشینه طولانی و ممتدی است که به نظر می‌رسد از آن غافل شده‌ایم. طب سنتی با فرهنگ مردم ایرانیان گره خورده و ارتباط ناگسستنی با زندگی مردم دارد. فارغ از اینکه عده‌ای با گسترش این دانش مشکل دارند و سعی می‌کنند به شیوه‌های مختلف جلوی نفوذ علمی و صحیح آن را بین مردم را بگیرند و حتی برخی عنادورزی تا انکار اصول زیربنایی آن در پیش گرفته‌اند.
طب سنتی ایرانیان از 388 هجری یعنی زمان فیلسوف ابوعلی سینا آغاز شده، که اطبا از سراسر کشور به خراسان می‌آمدند تا دانش و تجربیات خود را در بوته نقد و محک دانسته‌های ابوعلی سینا در دانشگاه جندی شاپور قرار داده‌اند. او در سن 18 سالگی که بسیاری از دانشمندان ایرانی و خارجی در حضور او سر تعظیم فرود آوردند و سخنان او را در طب ستودند تا به امروز که آموزه‌های او سینه به سینه منتقل شده است.
باعث تاسف است که گاهی به این دانش بی اعتنایی شده و می شود. البته در دو سده اخیر طب سنتی ایرانیان در پی ورود برخی پزشکان تحصیل کرده با تز روشنفکری برخی ناملایمات را تجربه کرده و این نامهربانی‌ها موجب شده طب سنتی با نگاه بدبینانه به کناری رانده شود.
خوشبختانه امروز توجهات خوبی به طب سنتی می‌شود، ولی همچنان در اندازه‌های این دانش کهن نیست ولی با کمی توجه می‌توان این طب کهن را در دنیا به ثبت رساند و به جهانیان معرفی کرد.
همانگونه که سایر موضوعات و دست آوردهای کهن به ثبت جهانی رسیده است طب سنتی نیز این ظرفیت و قابلیت را دارد که ثبت جهانی شود و از این منظر هم گردشگری طب سنتی و سلامت محور رونق می‌یابد و هم ارزآوری خوبی برای کشور خواهد داشت. طب سنتی به ویژه در کشورهای فارسی زبان برای جلب گردشگر وتوریسم ظرفیت‌های خوبی دارد به شرط آنکه از یک جانبه نگری به دورشویم و برای رونق آن در کشور تلاش کنیم. اکنون چندین دانشکده طب سنتی در کشور داریم که پشتوانه تربیت نیروی انسانی در این بخش است.
سلامتکده‌هایی با مجوز رسمی آغاز به کار کرده‌‌اند که باید امکانات و تجهیزات و ابنیه انها نیز در حد و شأن بین‌المللی باشد که با نگرش ایجاد واحدهای بین المللی تلاش کنیم ولی برخی مواد و ساز و کار اولیه مهیا است تا بتوان در مسیر تبلیغ و ترویج این دانش به جهانیان گردشگر بین المللی به کشور جذب کرد. فلور گیاهی غنی و ارزشمند کشور، شرکت‌های دارویی که در زمینه تولید داروهای گیاهی، عرقیات و فرآورده‌های طب سنتی فعال هستند نیز بخش دیگری از این توانمندیهاست.
انجمن علمی طب سنتی، آموزه‌های دینی، احادیث و… نیز بخش دیگری از توانمندی‌های این عرصه است که می‌توانیم ظرفیت‌های خوبی از آنها را احیاء و برای معرفی ایران به عنوان خاستگاه طب سنتی به کمک بگیریم.
برای جلوگیری از پراکندگی در این خصوص باید یک، دو یا سه استان را به عنوان مرجع طب سنتی برای جذب گردشگر سلامت‌محور معرفی کرد که قابلیت‌های خوبی در این پهنه داشته باشند و حداقل 5 استان معین که بتوان از ظرفیت‌های پشتیبانی و علمی و فنی این 5 استان برای افزایش توان استان‌های مطرح و الگوی طب سنتی استفاده کرد.
درحال حاضر بسیاری از جشن‌های سنتی و آئینی در کشورهای مختلف منشاء و بهانه جذب گردشگر و توریسم است و درآمدزایی برای آنان دارد در حالی که ظرفیت طب سنتی با این همه پیشینه، پشتوانه و دانش حیف است که مغفول بماند.
