به قلم صادق سهوانی
انتقال پیام از دیرباز تا امروز یکی از مهمترین نیازهای بشری بوده و هست. روش‌های انتقال پیام در گذشته علاوه بر دشواری نیازمند زمان زیادی بود. با پیشرفت دانش بشری انتقال پیام بسیار سریعتر و کاربردی تر شده است. در حال حاضر اهمیت سرعت انتقال پیام به گونه‌ای است که می‌توانید با دوستان، اقوام و آشنایان خود ارتباط برقرار کنید و از حال یکدیگر باخبر شوید. آگاهی نخستین میوه این ارتباط سریع است.
از زمان پدیدار شدن عارضه لارومیری در کندوهای زنبور عسل اطلاعات پرشماری در شبکه‌های اجتماعی درست و ناصحیح منتشر شد.
میزان و شدت وحدت این پیامها موجب شد بسیاری افراد نسخه‌های درمانی خود را برای دیگران تجویز کنند و وقتی بیان مختلفی از صورت مسئله و درمان ارائه شد سردرگمی بیشتر شد.
برخی برای رسیدن به سطح وثوق بیشتر، بارها و به شکل‌های مختلف سوالات خود را مطرح کردند تا حداقل از تعدد پاسخها بتوانند خواسته خود را که همانا رسیدن به یک شیوه درمان مطمئن است، برسند فارغ از این مسئله اینکه پیام با چه کیفیت به بهره‌برداران می‌رسد و به چه تعداد می‌رسد پرسشی است که موضوع این نوشتار است.
سازمان دامپزشکی، وزارت جهاد کشاورزی و بخش ترویج در اثنی این رویداد سعی کردن با چند برنامه اطلاع رسانی موضوع دقیق آنچه که اتفاق افتاده با هدف کاهش اضطراب زنبورداران مطرح کنند.
سازمان دامپزشکی به نقل از رئیس اداره بهداشت و بیماریهای زنبور عسل و کرم ابریشم اعلام کرد اطلاع رسانی در قالب پیامک به زنبورداران ارسال شده است سازمان ترویج نیز سعی داشت با همکاری معاونت امور تولیدات دامی (طرح توسعه زنبورداری) موسسه تحقیقات سرم سازی رازی موسسه تحقیقات علوم دامی، اتحادیه سراسری زنبورداران ایران زمین و صندوق بیمه کشاورزی با برگزاری یک برنامه اطلاع رسانی به این مسئله ورود پیدا کند و برنامه‌ای برای کنترل و پیشگیری بیماری لوک آمریکایی در کلنی‌های زنبور عسل به صورت بر خط برگزار کرد تا دامنه اطلاع رسانی را جامع تر و گسترده‌تر سازد. اینکه در چنین رویدادهایی تا چه میزان صدای اصلی به مخاطب می‌رسد موضوعی است که برآورد صحیحی از آن نیست و آشکار نیست که مثلا با ادا یک یا دو برنامه چه تعداد از جامعه بهره برداران پیام را دریافت می‌کنند. این مسئله مهمی است که باید به آن پرداخته شود تا بتوانیم در اتفاقات مشابه ارزیابی صحیحی از انتقال پیام برای مدیریت درست مشکل داشته باشیم. به نظر می‌رسد هیچ کدام از بخش‌های متولی مانند معاونت امور تولیدات دامی طرح توسعه زنبورداری یا سازمان دامپزشکی که در این زمینه منبع پیام رسان اصلی هستند به درستی نتوانند ارزیابی دقیق و جامعه از رسیدن پیام به مقصد داشته باشند تا چه میزان می‌تواند مطمئن بود که پیام مثلا به یک جامعه 80 هزار نفری رسیده سوالی است که باید پاسخ داده شود.
حال سایرین هم اگر بتوانند بگویند چه میزان از جامعه را می‌توانند به لحاظ خبررسانی پوشش دهند، فقره مناسبی است تا در شرایط سخت و بحرانی بتوان ارزیابی صحیح و دقیقی از انتقال پیام داشت مساله این است که بدانیم در مواقع اضطراری و بحرانی به چه میزان پیام به مخاطبان می‌رسد آن هم با چه کیفیتی؟ روشن است وقتی پیام آشکارا، روشن و به موقع دست بهره‌برداران برسد برای مدیریت یک فرآیند نگران‌کننده، بهتر می‌توانیم برنامه‌ریزی کنیم.
رادیوهای محلی، شبکه‌های اجتماعی، پیامک، برگزاری نشست‌های حضوری و برخط نشریات و مجلات و… از ابزارهای اطلاع رسانی هستند که می‌توان به نسبت در چنین مواقعی برای انتقال پیام از آنها بهره گرفت.
بدیهی است به هر میزان پیام روشن و آشکار، صریح و بدون ابهام برای گروه‌های مختلف جامعه بهره برداران مطرح شود مدیران، کارشناسان و برنامه‌ریزان به سادگی می‌توانند مشکل حاد بیماری یا هر مسئله دیگر را مدیریت کنند.
کنترل مدیریت صحیح این بیماری از طریق پیام رسانی درست و به موقع سهل تر می‌شود و تجربه‌ای خواهد بود برای اپیدمی‌های بعدی تا بتوانیم نمره قبولی کسب کنید.
بنابراین متولیان برای رهیافت به میزان صحیح و درست انتقال پیام به جامعه هدف تدقیق شایسته داشته باشند که بتوان در شرایط حاد و بحرانی و اضطراری احتمالی آینده به بهترین شیوه عمل کرد. صورت مسئله ساد است بیماری حادث شده و باید به بهره‌برداران بگویم چه اصولی را رعایت کنند که کمترین خسارت متحمل شوند و چگونه با مقابله صحیح دامنه این بیماری و انتشار آن را کاهش دهند اینکه در چه مدتی بتوانیم این بیماری را مدیریت کنیم به انتقال صحیح پیام باز می‌گردد که پاشنه آشیل این مقطع زمانی است.
زنبورداران پیشرو – شماره 34
